Nog maar een paar nachtjes slapen en dan vertrekken mijn collega en ik naar Californië. Naar Los Angeles om precies te zijn. Daar, aan de andere kant van de wereld, vindt een groot internationaal congres plaats dat volledig in het teken van de genetica staat. Een wereld waar ik mij vier dagen van de werkweek in bevind. De overige dagen ben ik vooral moeder, echtgenote, taxichauffeur, poetsvrouw, hockeycoach, tekstcorrector en ja…ik probeer ook nog een boek te schrijven. Aan dat laatste zou ik eigenlijk heel graag meer tijd willen besteden, maar met een drukke baan lukt dat nu eenmaal niet.
Werken en schrijven
En toch zou ik die baan niet willen opgeven. De genetica heeft een poot in zoveel specialismen. Dat maakt het werk interessant. Want wat nou als je een erfelijke hartaandoening blijkt te hebben, of een bindweefselziekte? Verhoogd cholesterol kan ook erfelijk zijn en wat te denken van bepaalde vormen van kanker? Bovendien proberen veel ouders via de genetica een antwoord te vinden op de vraag wat hun kind voor aandoening heeft. Het is absoluut zeker dat hun kind iets mankeert, maar soms is het helemaal niet duidelijk wat dat is. En daarvoor bestaat er een epigenetische test die inmiddels meer dan 80 genen kan screenen. Door middel van deze test krijgen ouders vaak wél (dus niet altijd) een antwoord op hun prangende vraag. Gaat de aandoening daardoor over? Meestal niet, maar het biedt wel mogelijkheden om te leren omgaan met de ziekte van het kind en vaak is dan ook duidelijk welke hulpmiddelen uitkomst gaan bieden. Een ander voordeel van zo’n antwoord is, dat er gekeken kan worden of een van de ouders drager is van het gendefect. En zo ja, dan is goed te voorspellen hoe groot de kans is dat ouders opnieuw een kindje met dezelfde aandoening krijgen.
En wat doe ik dan binnen de genetica?
Mijn dagelijks werk bestaat uit het secretarieel ondersteunen van het laboratoriumhoofd, door zijn agenda bij te houden, (vergaderingen) te plannen, financiële zaken, correspondentie (echt heul errug veul) en communicatie. Communicatie bedoeld voor collega’s binnen de eigen afdeling, maar ook extern binnen het eigen ziekenhuis en daarbuiten. Een krent in de pap is het mede begeleiden van promovendi, zodat zij uiteindelijk met een gerust hart, omdat alles is geregeld, hun grote dag tegemoet kunnen gaan en promoveren.
En nu dus naar LA
Wat een kans! Die krijg je niet vaak in mijn positie en dat ik nu mee mag, maakt mij een dankbaar mens. We zijn vast van plan om er iets moois van te maken. Veel mensen te spreken en ons laboratorium goed onder de aandacht te brengen. Nog veel te weinig mensen weten dat er in Amsterdam twee heel goede academische ziekenhuizen zitten die nog niet zo lang geleden zijn gefuseerd. En dat er binnen die academie een mooi laboratorium zit dat op veel gebieden binnen de genetica expertisecentrum is. Daar gaan wij dus wat aan doen. Door onze testen onder de aandacht te brengen; wereldwijd en de epigenetische test brengen we onder de aandacht van de Europeanen.
LA en schrijven
Natuurlijk gaan we ook leuke dingen doen. Toevallig ligt LA niet zo heel ver van Long Beach vandaan en laat dat plekje nou een belangrijke plaats innemen in mijn manuscript…Geheid dat we daar gaan kijken. En er is nog een feestje. Hoewel op het moment dat ik dit stukje schrijf mijn toegang nog ‘pending’ is, heb ik goede hoop dat ik daar binnen kom. En lukt het niet, dan ga ik een avondje schrijven. Mijn korte verhaal is klaar en wacht nog op een pakkende titel. Pas dan kan ik het insturen en aan mijn manuscript moeten nog wat dingen veranderd worden.
Maar je had het toch al naar een uitgever gestuurd? Inderdaad! Helaas kreeg ik mijn manuscript al snel weer retour en bleek de quickscan die ze hadden gedaan, wel heel erg quick te zijn geweest. Jammer (ik neig ernaar te zeggen dat het hun verlies is). Toch ben ik blij dat ik feedback kreeg (krijg je namelijk meestal niet heb ik al gehoord), want met die feedback kan ik het verhaal verder verbeteren. En misschien kan ik met een bezoek aan Long Beach ook op dat punt in het verhaal nog wel wat toevoegen. Binnenkort meer daarover, maar nu eerst mijn koffers pakken.