Net als je denkt dat je dé titel hebt gevonden voor het boek dat je aan het schrijven bent, gaat een ander er met deze titel vandoor. En dat is dan ook niet zomaar iemand. Nee, hij is veel in het nieuws vanwege corona… Ik heb het over Diederik Gommers en het boek ‘Intens’ dat werd geschreven door Wilma de Rek die Diederik hiervoor op de voet heeft gevolgd. Nou lekker dan! Natuurlijk dekt de titel de lading van zijn boek, maar het dekt óók de lading van mijn book-to-be. Er zit voor mij dus niets anders op dan dat ik een andere titel verzin, want om nou mee te liften op het succes van een ander of mijn manuscript te linken aan een pandemie, lijkt me niet zo’n goed idee. Gelukkig heb ik nog even de tijd om iets nieuws te verzinnen, want ik bevind mij momenteel in de herschrijffase. Ik lees alles opnieuw. Waar zit een typefout, waar loopt de zin niet goed, hoe kan ik dit beter beschrijven als een scene waardoor het niet lijkt op een feitenrelaas zoals mijn eerste proeflezer het fijntjes benoemde. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben haar meer dan dankbaar dat ze het verhaal zo goed heeft gelezen en de moeite heeft genomen om mij op deze manier bij de hand te nemen. Het wordt er allemaal alleen maar beter van en als het mij lukt om dit manuscript uiteindelijk uit te (laten) geven, krijgt zij natuurlijk een eervolle vermelding in mijn dankwoord. Maar voordat ik dat dankwoord kan schrijven moet er dus nog een heleboel gebeuren. Om eerlijk te zijn is het heerlijk om alles nogmaals door te lezen en de droge opsommingen om te bouwen naar ‘show don’t tell’. Mooie momenten die vanwege mijn (volgens mijn “baas”) uitzonderlijk goede notuleervaardigheden onderbelicht zijn gebleven, worden hierdoor spectaculairder en voor jou wordt het leuker om te lezen. Tijdens dit hele proces waan ik me opnieuw op de plekken die ik heb uitgekozen voor dit boek, maar daarover licht ik later wel eens wat tipjes van de sluiers op. Terug naar de titel. Wat mij betreft zou dat best één woord mogen zijn. Geen ingewikkelde toestanden, maar gewoon lekker kort. Baf! Een missie dus. Een titel waardoor je aanvoelt waar het boek over gaat en bij voorkeur natuurlijk een titel die niet al door een ander is gebruikt. Een beetje research kan dus ook geen kwaad. ‘Intens’ blijft voorlopig wel de werktitel. En verder ben ik heel nieuwsgierig naar wat er uiteindelijk ontspruit aan mijn brein. Een zoektocht dus. Hé, zou dat wat zijn…’Zoektocht’? Daar ga ik eens een poosje (figuurlijk uiteraard) op kauwen en als ik eruit ben laat ik het weten. Groetjes, Irene