Regelmatig bedenk ik me dat ik hoognodig weer eens blog moet schrijven. En dat is eigenlijk altijd op het moment dat het alweer heel lang geleden is dat ik dat voor het laatst heb gedaan. Ik ben dus eigenlijk altijd te laat. Een 2, 4, of vooruit, 6 weeks bericht over het wel en wee van mijn schrijfproces is natuurlijk beter voor de vindbaarheid van mijn website en daarmee mijn boek. Dat lukt alleen niet. Een leesbare blog schrijven kost tijd en die moet je maken, maar als je na een lange werkdag met de daaropvolgende (eveneens) lange file eindelijk thuis bent, is het ook wel heel aanlokkelijk om zelf weg te duiken in een boek en soms toe te geven aan een avondje Netflix.
Wat is er gebeurd?
Nadat ik in september het contract met Uitgeverij Hartklopper tekende, is er al best veel gebeurd. Samen met de uitgever heb ik nagedacht over de titel voor mijn boek. Voor mij was het zo klaar als een klontje wat die moest worden en na uitleg van mijn kant waarom ik voor die titel heb gekozen, kreeg ik groen licht. Fijn, want mijn gevoel zegt nog steeds dat deze titel het beste bij het verhaal past. Inmiddels is de titel ook al onthuld toen de uitgever mij een aantal weken geleden voorstelde als nieuwe auteur in ‘hun stal.’ Voor diegenen die de onthulling hebben gemist, bij deze: Hier wil ik zijn.
Cover
Ook over de cover is nagedacht. Dat had ik zelf al gedaan en mijn ideeën heb ik doorgegeven. Ik ben heel benieuwd wat de designer maakt van datgene wat ik heb verteld. Wordt het wat ik denk dat het moet zijn, of iets totaal anders? Iets wat misschien wel veel beter past bij het verhaal dan ik me nu kan bedenken. Ik ben bovengemiddeld nieuwsgierig naar de eerste resultaten en kijk natuurlijk iedere dag in mijn mailbox 🙂
Redactie
Of je nou al twintig titels op je naam hebt staan, of zoals ik, net komt kijken als schrijver. Iedereen heeft redactie nodig. Iemand die niet alleen op taal- en spelfouten let, maar ook kijkt of je datgene wat je eerder in het verhaal hebt aangezwengeld wel afmaakt; of er geen losse eindjes zijn. Ook kijkt zo iemand naar de geloofwaardigheid en of je Pietje niet ineens Klaasje hebt genoemd. Daarbij zou het zomaar kunnen dat ik ergens een woord heb neergezet dat alleen in Noord-Holland voorkomt. Dat laatste verwacht ik niet echt, want ik ben opgevoed met ABN en spreek en schrijf nog steeds keurig Nederlands, maar het zou zomaar kunnen gebeuren. Op de aanwijzingen en correctie van de redacteur ben ik nu aan het wachten. Van collega-auteurs heb ik al vernomen dat er zomaar meer dan 1200 wijzigingen in je manuscript kunnen zitten, dus in houd mijn hart vast.
Kort verhaal
Omdat Uitgeverij Hartklopper een soort van schrijfwedstrijd heeft georganiseerd, heb ik ook op dat gebied de stoute schoenen aangetrokken en een kort verhaal ingestuurd. Het is me tenslotte al een keer gelukt om een plekje in een verhalenbundel (Valentijnbundel 2023) te krijgen en misschien gebeurt dat nu nog wel een keer in de bundel: Ongelijke Stukken. Deze bundel komt in het najaar van 2024 uit. Mocht ik een plekje hebben veroverd, dan kom je dat nieuws ongetwijfeld weer in een blog van mij tegen.
De hulp van Jet
Halverwege oktober sprak ik af met Jet Nijland. Zij heeft al twee feelgoodromans op haar naam staan en kent de klappen van de zweep wel zo’n beetje. Omdat ik leuk contact met Jet heb, heb ik haar gevraagd om mij bij te brengen wat je als auteur allemaal kan/moet doen om jouw boek onder de aandacht te brengen, wat je wel/niet met de uitgever hoort te overleggen (tot nu toe overleg ik zo’n beetje alles) en welke sites zij gebruikt om haar Instagram-posts op te leuken. Het werd een gezellige, informatieve middag die we in het Theehuis op Landgoed De Horsten doorbrachten. Je kunt een minder fijne plek treffen. Daarna reed ik door naar Gouda, waar Hartklopper-collega Elje van Turenhout haar boekpresentatie hield. Leuk om daar getuige van te mogen zijn. En haar boek doet het goed. Elje heeft ook al twee boeken op haar naam: Lichter en Uitzicht, de delen 1 en 2 van een trilogie. Aanraders om te lezen (ja, ik maak gewoon reclame).
Marieke
Marieke Douwes, mijn plaatsgenoot, mag natuurlijk niet ontbreken als ik het over collega-auteurs heb. Want met Marieke heb ik weer heerlijk koffie gedronken en haar (net als Jet) het hemd van het lijf gevraagd. Heerlijk om zo met schrijven bezig te zijn en er met gelijkgestemden over te kunnen praten. De ochtend vloog voorbij en we waren natuurlijk nog lang niet uitgepraat.
Mooie momenten
Er komen ongetwijfeld nog heel veel mooie momenten die ik via deze blog, maar zeker via Instagram, Facebook en soms LinkedIn zal delen. Hoe dichterbij de releasedatum komt, hoe meer er bekend wordt, maar het duurt nog even. Geduld is een schone zaak. Nu ga ik samen met mijn gezin lekker genieten van de feestdagen. Voor het eerst in dit huis. We wonen er alweer bijna een jaar. Een jaar? Ja, echt de tijd gaat snel.
Fijne feestdagen. Geniet van elkaar en ik wens je alle goeds voor 2024!