Het is gelukt!

Wat is er gelukt? Nou, dat ga ik je hier vertellen.

Alweer bijna twee weken geleden tekende ik een contract met Uitgeverij Hartklopper. Zij gaan na de zomer van 2024 namelijk mijn debuutroman uitgeven. Ja, je leest het goed. Het gaat echt gebeuren. Soms kan ik het zelf bijna niet geloven. Dan knijp ik mezelf en als dat dan flink pijn doet (je moet jezelf tenslotte af en toe een beetje tarten), dan weet ik dat ik echt wakker ben en niet lig te dromen. 

Het duurde even

In de maand juli had ik een weekje vrij. Iedereen bij mij thuis was nog aan het werk of naar school en dat leek mij een uitgelezen periode om de laatste herschrijfronde af te maken van mijn eerste manuscript. Daarbij was ik in die week jarig en dan ben ik liever onder familie en vrienden, dan dat ik op mijn werk allerlei taart moet uitdelen. Lekker rustig vond ik het zo.

Op mijn verjaardag zelf was het trouwens helemaal niet rustig. Voor een juli-jarige was het uitzonderlijk druk. Dat heeft er waarschijnlijk alles mee te maken dat onze vrienden – net als wij – kinderen hebben in de leeftijd waarop ze niet altijd meer met pa en ma meegaan op vakantie. En dan ga je natuurlijk niet in de duurste tijd van het jaar weg om in de brandende Italiaanse (Franse mag ook) zon te gaan zitten, maar net daarvoor of daarna. Het was een gezellige dag en ik ben erg verwend met cadeautjes. 

Terug naar mijn manuscript

Die herschrijfronde in juli kwam af en ik had me voorgenomen om vijf uitgevers aan te schrijven. Het werden er uiteindelijk drie. Een wees me al heel snel af. Waarschijnlijk paste mijn verhaal toch niet helemaal in hun fonds, een ander liet niets horen (en heb ik recent zelf gevraagd mijn manuscript te vernietigen omdat ik een uitgever had gevonden) en de derde meldde dat ze enthousiast waren geworden door mijn synopsis en dat ik binnenkort meer zou horen. 

En toen bleef het stil…

Het duurde een week, twee weken, vijf weken…

We waren ondertussen op vakantie gegaan. Heerlijk met de caravan toeren door Nederland, waarbij we steeds maximaal vier nachtjes op een kleine camping verbleven. En ik hoorde niets. Mijn laptop ging iedere twee dagen aan om mijn e-mail te checken, maar het bleef oorverdovend stil in mijn mailbox. 

Toch kwam het goed

Uiteindelijk, na acht weken, we waren al lang weer aan het werk, heb ik de uitgever toch maar schoorvoetend gemaild en gevraagd of het klopte dat ik nog niets had gehoord. Het kon tenslotte zijn dat ik gewoon nog geduld moest hebben. Voor mij is dit een hele nieuwe materie en ik leer graag. Het duurde slechts een kwartier voordat ik antwoord van ze kreeg dat ze per abuis hun berichtje naar het verkeerde e-mailadres hadden gestuurd. Ze wilden juist heel graag met mij in zee, maar omdat ze niets meer van mij hoorden, dachten ze dat ik al een andere uitgever had gevonden. 

Niet dus. We zaten een soort van op elkaar te wachten en ik ben nog iedere dag blij dat ik ze toen heb gemaild. Nu gaat het gebeuren. 

Traject

Binnenkort wordt mijn manuscript naar een redacteur gestuurd. Van hem of haar krijg ik vervolgens feedback en ja, dan moet ik weer gaan herschrijven. Geeft niks. Als het verhaal er beter van wordt, hoor je mij niet klagen. Ergens in mei 2024 moet ik klaar zijn, want vanaf dan wordt het proces om te gaan drukken in gang gezet. Hoe dat allemaal gaat en welke stappen eerst gezet moeten worden, weet ik niet precies. Daar kom ik vast nog wel achter en alles wat interessant genoeg is om te delen, deel ik hier of op mijn socials.

Ga ik nu maar eens nadenken over een cover en daarna weer even door de kamer stuiteren van blijdschap. 

Wordt vervolgd!