Door Irenekroon Nieuw huis, nieuwe start
Eind december was het zo ver; op de 30e om precies te zijn. ‘s Morgens om 08.15 uur vond de afschouw van onze nieuwe woning plaats. Samen met de verkopers en hun makelaar liepen we door de (gelukkig grotendeels verlicht door kunstlicht) lege woning. Buiten begon het donker namelijk maar heel langzaam te verdwijnen en zonder een paar lampjes zou het wel heel lastig zijn geweest om eventuele tekortkomingen te ontdekken.
Notaris
De notaris stond vervolgens op ons programma. Om iets door half tien die ochtend, werd het huis overgeschreven op onze naam. We waren met wat simpele handtekeningen eigenaar van twee huizen. Hoezo grootgrondbezitters?
Klussen en…klussen
Zo’n eerste dag, is mijn ervaring, doe je niet veel. De schilder/behanger komt langs om in te meten en een offerte op te stellen. Er komen mensen kijken. Familie neemt een schattig boeketje mee en heeft meteen aan een vaasje gedacht en er vallen al kaarten op de mat. Eindelijk, aan het einde van de middag, ben ik eerst maar eens wat sanitaire poetswerkzaamheden gaan uitvoeren. Je wilt tenslotte je eigen luchtje aan het huis geven. Pas de volgende dag en de rest van de week die volgde, werd er behang afgestoomd. Een flinke klus, die meteen werd opgevolgd door het schilderen van de kozijnen op de eerste en tweede verdieping. Maar na heel veel lichamelijke arbeid (en ik ben met mijn kantoorbaan niet zoveel gewend), konden de schilders/behangers in de tweede week nadat wij eigenaar waren geworden, het huis in om datgene te gaan doen waar wij zelf niet goed in zijn.
Iets meer dan een week hadden ze nodig – en een volledige dag waarop wij werden geacht vooral niet langs te komen (lees: niet in de weg te lopen) omdat ze dan met veel te veel mannen aan het werk waren – toen was het klaar. De hele eerste en tweede verdieping strak in het behang en in de verf. En beneden mooie geschilderde muren. En dat niet alleen; ook de timmermannen hebben hard gewerkt om schrootjes plafonds te vervangen voor gipsplaten en door het maken van een vlizotrap naar de vliering op zolder. Super blij waren (en zijn) we. Dit hadden we zelf nooit (zo mooi en snel) gered. Nu was het een kwestie van de laatste dingen schoonmaken en in het oude huis opruimen en dozen pakken, zodat we konden verhuizen.
Grote verhuisdag
Iedereen die had aangegeven ons te willen helpen met de verhuizing meldde zich op een van beide locaties stipt om 09.00 uur, waarbij er natuurlijk eerst een kop koffie was. Familie en vrienden. Je weet dat je ze hebt en ze zijn heel erg waardevol, maar op zo’n dag blijkt nog maar eens extra hoe gelukkig je jezelf mag prijzen met zoveel lieve mensen om je heen. We hadden sjouwers en demonteerders op het oude adres en monteerders, ook weer sjouwers en catering op het nieuwe adres. Hier en daar werd nog een zwabber door ruimtes gehaald. De stofzuiger van een lieve vriendin deed wonderen op alle boxspringbedden (die toch wel heel stoffig geworden waren in de loop der jaren) en ’s avonds om acht uur zaten we. Een garage vol met dozen, dozen in de woonkamer, keuken en op de verschillende slaapkamers, maar…we zaten. Aan de koffie voor de buis (geen idee meer welke film we hebben gezien), kaarsje aan en met onze pootjes omhoog.
Vervolg
We zitten lekker. Er zijn al heel veel dozen uitgepakt. De kringloop vindt ons denk ik erg aardig, omdat we veel verkoopbare spulletjes hebben gebracht. Bij de stort hoeven we ons bijna niet meer te legitimeren en de kledingcontainers in de omgeving raakten nog net niet overbelast door alle kleding die we weg deden, maar die nog heel goed voor een tweede ronde in aanmerking kon komen. En nu zijn we moe, maar voldaan en proberen elke minuut dat we niet hoeven te werken te genieten van de ruimte en de rust.
En ja hoor; als ik mijn deadline voor het uitwerken van twee interviews voor een magazine heb gehaald…dan ga ik weer verder met mijn manuscript (voor het geval je dat wilde weten :-))
Foto 1: via www.Pexels.com
Foto 2: via Maik Beers van www.schilderswereld.nl